W mroźną pogodę, kiedy temperatura i wiatr oraz brak słońca działają niekorzystnie na naszą skórę, warto pielęgnować dłonie kremem o szczególnych właściwościach. Przygotowałam zatem krem bez wody z olejkiem anyżowym.

 

Składniki:

- 4 łyżki masła shea,

- 1,5 łyżki wosku pszczelego,

- 5 kropli witaminy E,

- 3 łyżki olejku anyżowego (recepturę znajdziecie tutaj).

Zamiast olejku przygotowanego samodzielnie, można użyć inny olej np. z pestek winogron, ze słodkich migdałów lub oliwę oraz dodać ok. 5-7 kropli anyżowego olejku eterycznego. 

Anyżem nazywamy właściwie dwie rośliny: biedrzeniec anyż i badian właściwy (zwany także anyżem gwiaździstym lub anyżem gwiazdkowym).
Pierwsza z nich należy do rodziny selerowatych. Pochodzi z Egiptu i Azji Mniejszej. Anyż gwiaździsty zaliczany jest do rodziny cytryńcowatych, a w niektórych systemach do rodziny badianowatych. Pochodzi z południowo-wschodniej Azji.
Jużw 1500 r. p.n.e. w „papirusie Ebersa” jednym z największych zbiorów receptur starożytnej egipskiej medycyny anyż zalecany był na wiele chorób. Dioskurydes, grecki lekarz, farmakolog i botanik, który żył w Rzymie w czasach cesarza Nerona zalecał tę roślinę zarówno jako lek na kaszel,  antidotum na ukąszenia węży, jak i lek na problemy z pęcherzem i potencją. Karol Wielki i Ludwik Pobożny bardzo cenili działanie anyżu. W IX wieku zaczęto uprawiać go w ogrodach Karola Wielkiego, a hodowla tej rośliny była nakazana prawem. W Europie Środkowej anyż rozpowszechniony został przez benedyktynów. Niestety obecnie w naszym kraju jest prawie zapomniany.
Dzisiaj anyż uprawiany jest głównie w Hiszpanii (hiszpański anyż jest najbardziej ceniony), Bułgarii, Indiach, Turcji, Meksyku i Argentynie.
Anyż gwiazdkowy i biedrzeniec anyż rozróżnić można z łatwością po owocach, te anyżu gwiazdkowego są brązowe, a biedrzeńca szaro-zielone. Rośliny te łączy jeden główny składnik, który sprawia, że w lecznictwie i kosmetologii można stosować je zamiennie, jest nim anetol (olejek o wielu dobroczynnych właściwościach).
Olejek anyżowy ma delikatny słodkawy, ostry zapach, który często jest wykorzystywany do produkcji mydeł zapachowych, ma działanie lecznicze, a także wpływa korzystnie na urodę.

Anyż - właściwości

Trawienie i apetyt

Naukowo uznane jest stosowanie anyżu jako środka regulującego czynności trawienne, a także działającego dezynfekcyjnie na jelita. Anyż łagodzi skurcze żołądka i bóle wątroby oraz wzmaga apetyt.

Wiatropędne i rozkurczowe

Jako środek wiatropędny anyż jest szczególnie polecany w przypadku kolek jelitowych u niemowląt, ale uwaga – nie należy go podawać bezpośrednio niemowlętom. Napar z nasion powinna pić matka karmiąca, a wówczas substancje czynne znajdą się w mleku. Można również podać dziecku napar rozcieńczony z wodą lub mlekiem. Działa rozkurczowo na cały układ trawienny.

Wykrztuśne

Olejek anyżowy jest popularnym składnikiem mieszanek ziołowych na kaszel. Rozrzedza zaległy śluz. Polecany jest przy zapaleniu oskrzeli, gardła, krtani oraz chrypce.

Antyseptyczne i przeciwzapalne

Pomaga zwalczyć infekcje bakteryjne oraz pomaga w gojeniu się ran.

Przeciwreumatyczne

W tradycyjnej medycynie chińskiej anyż jest bardzo popularnym środkiem przeciwreumatycznym, zmniejsza bowiem ból i stany zapalne, a stymulując krążenie krwi.

Uspokajające

Kąpiel z dodatkiem olejku anyżowego doskonale relaksuje, koi nerwy. Zapach anyżu pomaga w nerwicy i ułatwia zasypianie.

Moczopędne

Wykazuje lekkie działanie moczopędne.

Afrodyzjak

Anyż wzmacnia libido, działa zarówno na kobiety jak i na mężczyzn.

Przeciwgrzybicze

Anetole hamują rozwój grzybów (także pleśniowych), przez co olejek anyżowy jest stosowany z powodzeniem w profilaktyce i leczeniu grzybicy.

Wspomaganie laktacji

Olejek anyżowy sprzyja wydzielaniu mleka w okresie laktacji.

Odświeżanie jamy ustnej

Świeże liście anyżku są stosowane w płynach do płukania jamy ustnej i produktach odświeżających oddech.

Bóle menstruacyjne

Łagodzi skurcze macicy wywołujące bóle miesiączkowe.

Menopauza

Działanie estrogenne anyżu powoduje, że łagodzi on dolegliwości związane z menopauzą.

Skurcze

Olejek anyżowy zmniejsza skurcze narządów wewnętrznych, mięśni, skurcze i dolegliwości bólowe wywołane biegunką i stresem.

Przeciwpasożytnicze i owadobójcze

Może być używany jako środek przeciwko wszom, pchłom, roztoczu i świerzbowi.

Znaczenie kulinarne

W kuchni anyż stosowany jest przede wszystkim jako przyprawa dodawana do ciast i warzyw. Swoje zastosowanie znalazł również jako dodatek do potraw mięsnych i ryb, dzięki temu, że ułatwia ich trawienie. Anyż często wchodzi w skład popularnej przyprawy – curry. Można go używać jako zamiennika dla kminku i dodawać do gotowanej marchwi, czy kapusty. Anyż można dodawać również do kawy czy herbaty. Nada on napojom korzennego aromatu. Jako składnik anyżówek (Ouzo czy Pernod) wpływa na poprawę trawienia.

Anyż w kosmetyce - na skórę i włosy

Anyż na zmarszczki i przebarwienia

Anetol zawiera garbniki i przeciwutleniacze, które chronią skórę przed działaniem wolnych rodników i toksyn, a także chroni przed działaniem promieni ultrafioletowych. Dzięki temu działa przeciwzmarszczkowo oraz chroni przed powstawaniem przebarwień na skórze.

Trądzik

Olejek anyżowy ma właściwości oczyszczające, dzięki czemu pomaga w walce z trądzikiem.

Egzema i łuszczyca

Anetol pomaga oczyścić skórę z blaszek łuszczycowych, dezynfekuje, zapewnia naturalną ochronę, odżywia i wygładza skórę.

Włosy

Stymuluje wzrost włosów, naprawia uszkodzone włosy, nawilża, pomaga zwalczyć łupież.

Dawkowanie

Anyż można stosować w postaci naparu lub olejku eterycznego. Olejku nie można stosować bez rozcieńczenia. Dzienna dawka to 3 g anyżu lub 0,3 g olejku.

Przeciwwskazania:

- ostry nieżyt żołądka, jelit, nerek,
- choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy,
- krwawienia wewnętrzne, - małe dzieci,
- kobiety w ciąży,
- chorzy na nowotwory,
- osoby z nadciśnieniem tętniczym,
- osoby o wrażliwej skórze.

Napar z anyżu:

• 1 czubatą łyżeczkę anyżu rozgnieść w moździerzu,
• zalać 1 filiżanką wody,
• odstawić pod przykryciem na 10 minut,
• przecedzić,
• na kaszel – pić 2-3 razy dziennie po 1 filiżance osłodzonej z miodem,
• na kłopoty z trawieniem – pić napar niesłodzony.

Jak zrobić olejek anyżowy w domowych warunkach

• 1 czubatą łyżeczkę anyżu rozgnieść w moździerzu,
• wsypać do słoiczka,
• zalać dowolnym słodkim olejem (polecam olej ze słodkich migdałów),
• podgrzać w kąpieli wodnej dokładnie mieszając,
• zamknąć szczelnie pokrywką i przez 3 tygodnie przechowywać w ciepłym i nasłonecznionym miejscu.

Wkrótce pokażę, w jaki sposób użyłam olejku anyżowego do zrobienia kosmetyków.

Andrzej Szymański Lekarz domowy naturalny, Wydanie I, Wydawnictwo W.A.B., Warszawa 1995 ,
Johannes Gottfried Mayer, Bernhard Uehleke, o. Kilian Saum, Zioła ojców Benedyktynów. Mieszanki i leczenie, Bertelsmann Media Sp. z o.o., Warszawa 2004,
Wikipedia.

Uniwersalny tonik anyżowy DIY
Zapachy na zimę - czym umilić sobie długie wieczory
Krem do rąk na zimę DIY z olejkiem anyżowym 
34 korzyści ze stosowania imbiru

Bardzo lubię produkty Sylveco, a w związku z tym, że coraz więcej dobrego słyszę o Vianku, postanowiłam wypróbować ich szampony (dotychczas z Vianka miałam bardzo przyjemny krem pod oczy z ekstraktem z lnu). Przy okazji kupiłam mydło Yope z werbeną oraz pastę do zębów firmy Lavera.

Od pewnego czasu staram się w kosmetykach unikać SLES i SLES (pisałam o tym tutaj). Szukałam o naturalnym składzie, który nie będzie powodował, że będę na głowie miała przysłowiowe siano. Dotychczas nie udało mi się takiego znaleźć, ratowałam się więc dolewając do porcji szamponu olejek z jojoba. Była pewna poprawa, ale nie ma to, jak znaleźć odpowiedni szampon do swoich włosów.

Choć pierwsze lakiery do paznokci powstały w 1932 roku, to historia malowania paznokci jest niezwykle długa – liczy kilka tysięcy lat.

3300 lat p.n.e.

Pierwsze zdobienia paznokci powstały prawdopodobnie w Indiach w epoce brązu. Podczas wesel i świąt ręce malowano henną. Dekoracje te obejmowały również paznokcie.

3200 lat p.n.e.

W Babilonii malowanie paznokci zarezerwowane było dla mężczyzn. Babilońscy wojownicy barwili je przed bitwą. Kolory reprezentowały status społeczny. Czarne paznokcie oznaczały wysoką pozycję w społeczeństwie, natomiast zielone nosiły osoby z niższych klas. Do barwienia używano proszku antymonowego.

Jak wspomniałam w poprzednim poście (w którym opisałam jak szerokie jest zastosowanie borowiny nie tylko dla zdrowia, ale również dla urody) przyszedł czas na konkretny przykład: emulsja z zagęszczonego wodnego wyciągu borowinowego Borowina SPA do kąpieli firmy Sulphur Zdrój.

Płyn zamknięty jest w butli o pojemności 500 g, z wygodnym otwarciem, dzięki któremu łatwo nam dozować ilość emulsji wlewanej do kąpieli.

Borowina zazwyczaj kojarzy się z zabiegami w sanatorium stosowanymi przez osoby w podeszłym wieku cierpiące na reumatyzm. Okazuje się, że kąpiel w borowinie może być czysta, przyjemna i z korzyścią stosowana również przez młode osoby, a w dodatku można ją sobie przygotować we własnej wannie.

Co to jest borowina

Borowina, to rodzaj torfu powstałego z rozkładu roślin przez bakterie w ciepłym i wilgotnym środowisku. Złoża torfu uformowały się 10 tys. lat p.n.e. Kilkanaście wieków temu wydobycie borowiny odbywało się z podłoża borów, stąd wzięła się nazwa „borowina”.

Najwięcej borowiny znajduje się w Europie Środkowo-Wschodniej. W lecznictwie po raz pierwszy borowina została wykorzystana na Orawie w uzdrowisku Mariańskie Łaźnie w 1815 roku. W Polsce kąpiele borowinowe zastosowano po raz pierwszy w celach leczniczych w 1858 roku w Krynicy Górskiej. Obecnie zabiegi borowinowe oferuje ponad 70 % polskich uzdrowisk.

Zimą, w moim przypadku, koniczna jest zmiana kosmetyków do ciała. Balsam całkowicie się nie sprawdza, po nim skóra jest co prawda nawilżona, ale robi mi się niemiłosiernie zimno. Niewiele lepiej jest, gdy użyję masła do ciała kupionego w drogerii. Jeśli też tak macie, polecam zrobienie masła do ciała według mojej receptury.

Składniki:

75 g masła shea,

3 łyżki oleju kokosowego,

2 łyżki oleju migdałowego,

1 łyżka oleju jojoba,

2 szczypty pieprzu cayenne,

1 łyżeczka sproszkowanego imbiru,

olejek eteryczny (np. lawendowy).

Uwaga! Możemy użyć olejku lawendowego zrobionego na oleju kokosowym wg przepisu znajdującego się tutaj

Korzyści ze stosowania imbiru

1. Trawienie

Pobudza enzymy trawienne , stymuluje produkcję żółci, wspomaga wątrobę w jej pracy detoksykacyjnej.

 

2. Stany zapalne

Zapewnia ulgę w bólu spowodowaną stanem zapalnym, zmniejsza obrzęk, łagodzi objawy choroby.

3. Alergie

Imbir ma działanie przeciwhistaminowe.

4. Przeziębienie i grypa

Hamuje skurcze dróg oddechowych, działa odkrztuśnie.

5. Bóle kości i stawów

Imbir łagodzi ból i obrzęk u osób cierpiących na reumatoidalne zapalenie stawów, zapalenia kości i stawów oraz na bóle mięśni.

6. Odporność

Spożywanie ekstraktu z imbiru poprawia odporność organizmu.

7. Poprawa koncentracji

Zwiększa ukrwienie mózgu oraz poprawia zdolności twórcze.

8. Bóle miesiączkowe

Łagodzi skurcze macicy wywołujące bóle miesiączkowe.

9. Zatrucia pokarmowe

Olejek imbirowy jest najlepszym domowym środkiem na zatrucia pokarmowe, powstrzymuje nudności i odruch wymiotny. Najlepszym sposobem jest zmieszanie korzenia imbiru z maślanką lub z sokiem z cytryny.